Bekend om zijn optreden in de film “Death in Venice”, werd Björn Andrésen de belichaming van schoonheid en werd hij beroemd. Ondanks zijn beroemde verschijning onthult zijn reis de complexiteit die gepaard gaat met dergelijk succes.
Björns jeugd, geboren in Stockholm in 1955, werd gekenmerkt door veel moeilijkheden.
Opgevoed door zijn grootmoeder, terwijl zijn vader het ontkende en zijn moeder worstelde met alcoholisme, werd zijn jeugd gekenmerkt door tegenspoed. Hoewel zijn grootmoeder droomde van een carrière als acteur voor hem, lag Björns ware passie bij muziek, niet bij het grote scherm.
Het lot kwam echter tussenbeide toen regisseur Luchino Visconti op zoek was naar de hoofdpersoon van ‘Death in Venice’. Tijdens een groot aantal audities trok Björn de aandacht van Visconti en kreeg de felbegeerde rol binnen.
Maar de productie was vermoeiend, waarbij Visconti strikte regels oplegde om het imago van Björn te behouden.
Na de release van de film in 1971 werd Björn een beroemdheid, geprezen als ‘de mooiste jongen van de 20e eeuw’.
Toch had aanbidding zijn prijs. Gericht op valse geruchten en ongegronde schandalen, worstelt Björn met de donkere kanten van roem.
Ondanks zijn aanvankelijke succes trok Björn zich terug van het podium, koos kleine rollen en sloeg hoofdrollen af. Ook haar persoonlijke leven werd gekenmerkt door pijn, zoals het tragische verlies van haar zoon, die plotseling overleed aan wiegendood. Tegenwoordig heeft Björn afstand gedaan van zijn eerdere lofbetuigingen, troost gevonden in muziek en het heden omarmd. Haar verhaal herinnert ons eraan hoe complex de relatie tussen schoonheid en beroemdheid is.
