Jennifer, een alleenstaande moeder van vier jonge kinderen, bevond zich in een moeilijke situatie na het plotselinge vertrek van haar man Adam, die ontdekte dat ze zwanger was van hun vierde kind. ‘Nog een baby om te voeden?’ Ik heb genoeg! waren haar laatste woorden toen ze haar caravan verliet en de scheiding aanvroeg.
Jennifer was er kapot van en had moeite om haar gezin te onderhouden zonder de hulp van Adam, vooral omdat ze al in financiële problemen zat. Na de scheiding stopte Adam met het financieel ondersteunen van haar en beweerde dat hij werkloos was en geen werk kon vinden omdat hij geen universitair diploma had. Wanhopig omdat ze haar kinderen niet kan onderhouden, wist Jennifer dat ze een baan moest zoeken.
Ze had tijdens haar sollicitaties talloze afwijzingen ontvangen, waarbij werkgevers vaak aanhaalden dat het moeilijk is een moeder met jonge kinderen aan te nemen. Onverschrokken breidde ze haar zoektocht naar een baan uit naar een nabijgelegen stad en gaf het weinige geld dat ze had uit aan taxi’s terwijl de buren op haar kinderen letten. Haar doorzettingsvermogen werd beloond toen ze werk vond als huishoudster in een plaatselijk hotel.
Een HR-manager, die graag vóór het zomerseizoen vacatures wilde vervullen, nam haar onmiddellijk aan. Blij dat ze de baan had gekregen, keerde Jennifer terug naar huis om haar kinderen het goede nieuws te vertellen. De kosten van zijn dagelijkse taxirit werden echter al snel onbetaalbaar, dus overwoog hij de aanschaf van een auto.
