Toen ze Angela voor het eerst bezochten, was het echtpaar diep geschokt door de armoede waarin zij leefde. Hun huis zag eruit als een verlaten hut: vervallen muren, geen moderne gemakken, vloeren van beton en aarde. Er kwam heel weinig licht door het raam, waardoor het donker in huis was.
Aniela leefde van een bescheiden sociale uitkering, waarmee ze in haar basisbehoeften kon voorzien.
Het echtpaar besefte al snel dat een eenvoudig bezoek met een paar benodigdheden niet voldoende zou zijn. Dus besloten ze iets te doen.
Toen oma thuiskwam, kon ze haar ogen niet geloven. De transformatie was zo dramatisch dat ze haar vreugdetranen niet kon bedwingen. Voor haar was het een echt wonder.
Het echtpaar Kopeć liet zien dat vriendelijkheid en eenheid wonderen kunnen doen.
Zonder de hulp van vele vrijwilligers had dit verhaal anders kunnen aflopen.
