Een jongen van onze school morste koffie over de nieuwe leerling, niet wetend wie hij werkelijk was of wat er verder zou gebeuren.
Aan het begin van het nieuwe semester is de eerste week altijd chaotisch. Er zijn altijd nieuwe leerlingen die zich moeten aanpassen.
Dit jaar was er een overstapper, Marcus, die nogal terughoudend was, maar een onzichtbare discipline in zich droeg. Zodra hij binnenkwam, trok hij de aandacht van een van de populaire jongens, Bradley, degene die graag opschepte in de kantine.
Op een dag, terwijl iedereen rustig aan het lunchen was, zat Marcus alleen aan een tafel. Van een afstandje merkte Bradley zijn eenzaamheid op en liep naar hem toe.
Iedereen keek hem aan, nieuwsgierig naar wat er zou gebeuren. Hij liep naar Marcus toe en zei spottend: “Waarom zit je hier? Dit is niet jouw plek.”
Zonder ook maar op een antwoord te wachten, morste hij zijn koffie over Marcus heen. De andere leerlingen verstijfden, wachtend op de reactie van de nieuwkomer.
Marcus stond kalm op en antwoordde met zachte stem: “Doe dat niet nog eens.”
Daarna verliet hij de kantine zonder nog een woord te zeggen. Bradley, ervan overtuigd dat Marcus gepest werd, zocht een nieuwe mogelijkheid om hem uit te dagen.
Een paar dagen later, tijdens de gymles, duwde hij Marcus op het basketbalveld. Wat Marcus deed, maakte iedereen sprakeloos.
Toen Bradley, vastbesloten om de boodschap over te brengen, hem opnieuw probeerde aan te vallen, veranderde Marcus zijn gedrag.
Met een vloeiende beweging ontweek hij de aanval, greep Bradley bij zijn arm en gooide hem op de grond.
Er viel een complete stilte in de gymzaal.
Bradley, woedend, probeerde te reageren, maar Marcus ontweek hem met een lichte beweging opnieuw en duwde hem weg met een simpele schop.
Deze keer bewoog hij geen centimeter, bleef kalm en had de situatie volledig onder controle.
Toen bleek dat Marcus daadwerkelijk een taekwondokampioen was.
